PORADY

JAK OBRAĆ I UPRAŻYĆ ORZECHY LASKOWE?

1. Nagrzej piekarnik do 175°C. Blachę do pieczenia wyłóż papierem do pieczenia..
2. Rozsyp orzechy na blasze w jednej warstwie. Włóż je do piekarnika na 10-15 minut i praż do czasu, aż zaczniesz czuć ich aromat, a skórka z wierzchu zacznie pękać.
3. Rzadkie sitko wyłóż od środka czystą ścierką. Wsyp do niego gorące orzechy i owiń ściereczką. Krótko pocieraj je nią, a następnie pozostaw zawinięte przez około 30 minut.
4. Gdy orzechy ostygną, pocieraj je o siebie wewnątrz ścierki, żeby usunąć maksymalnie dużo skórek. Następnie umieść sitko nad dużą blachą (lub innym naczyniem na łupki) i usuń ścierkę. Orzechy zostaną wewnątrz sitka, a skórki spadną wprost na blachę. Kontynuuj pocieranie orzechów ściereczką, by „odcedzić” tyle skórek, ile tylko się ta.
5. Te orzechy, na których nie będzie już skórek umieść w osobnym naczyniu. Pozostałe ponownie włóż na chwilę do piekarnika, żeby skórki zrobiły się jeszcze bardziej kruche. Uważaj, żeby nie przypalić orzechów!
6. Obrane i uprażone orzechy laskowe przechowuj w szczelnym pojemniku lub woreczku, najlepiej w lodówce. Zużyj je w ciągu kilku dni.

JAK OBRAĆ GRANAT?

	Za pomocą ostrego noża przetnij skórkę granatu od miejsca gdzie była gałązka do końca. Możesz tak naciąć skórkę w kilku miejscach (najlepiej w 6), aby łatwiej było ci ją ściągnąć.
	Odetnij górną część granatu (koronę). Należy odciąć jej na tyle, aby po przecięciu było widać czerwone ziarenka.
	Pociągnij granat za wybraną część, aby ją oderwać. W większości przypadków owoc pęka w miejscu w którym jest biała błonka. Dzięki temu w prosty sposób oddzielają się ziarenka od niejadalnej błonki.
	Połam granat na mniejsze części.
	Odciągnij z nasion wszystkie białe części błonki.
	Postaw przed sobą miseczkę i wepchaj zewnętrzną skórkę granatu do środka równocześnie wypychając nasiona na zewnątrz.
	Delikatnie zeskrob lub odciągnij nasiona od skórki. Nasiona powinny łatwo odchodzić.
	W taki sam sposób obierz resztę granatu. Ze średniej wielkości granatu otrzymamy około szklanki nasion.

RODZAJE CZEKOLADY

Gorzka	to najbardziej aromatyczny rodzaj czekolady dostępny na rynku. Składa się z miazgi kakaowej, tłuszczu kakaowego oraz cukru. To czekolada o najwyższej zawartości miazgi kakaowej co najmniej 70%, spotykane są również czekolady o zawartości 95% miazgi.
	Roztapiaj 48 - 49 stopni C Schładzaj 28 - 29 stopni C Podgrzewaj 30 - 32 stopni C
Deserowa	W jej skład wchodzi miazga kakaowa około 30 - 70 %, cukier oraz tłuszcz kakaowy
Mleczna	To czekolada najbardziej sprzedająca się na świecie .Czekolada taka zawiera najczęściej około 25 -40% miazgi kakaowej zaś najwięcej mleka w proszku i cukru około 50%. Dzięki mleku jest ona łagodniejsza w smaku niż czekolada gorzka.
	Roztapiaj 45 - 47 stopni C Schładzaj 27 - 28 stopni C Podgrzewaj 29 - 31 stopni C
Biała	To najbardziej ulubiona czekolada najmłodszych. Nie zawiera kakao lecz masło kakaowe, dzięki któremu jest taka kremowa i słodka. W najlepszych tego typu rodzaju czekolada jest 33% tłuszczu kakaowego.
	Roztapiaj 43 - 45 stopni C Schładzaj 25 - 27 stopni C Podgrzewaj 28 stopni C
Kuwertura	To wysokiej jakości masa czekoladowa, używana głównie do oblewania produktów i do pieczenia. Zawiera przeważnie co najmniej 30% masła kakaowego. Dostępna jest w formie białej, mlecznej i gorzkiej lecz największym uznaniem wśród specjalistów cieszy się z gorzkiej czekolady. Najczęściej sprzedawana jest w formie bloków, pastylek lub dropsów. Podczas hartowania należy postępować zgodnie ze wskazówkami producenta.

Jak prawidłowo przechowywać czekoladę:

Czekoladę należy przechowywać w temperaturze około 15 stopni C, a wilgotność powietrza nie powinna przekraczać 65%. Wilgotność i wysoka temperatura powodują powstawanie białego nalotu. Wysoka temperatura krystalizuje masło kakaowe - nie wpływa to na smak czekolady, ale na jej atrakcyjność, zaś wilgotność powietrza powoduje, iż kryształki cukru pojawiają się na powierzchni czekolady - czekolada traci wygląd i nie nadaje się do spożycia. Czekolada wchłania otaczające zapachy, dlatego powinna być przechowywana w szczelnym pojemniku.

BŁYSKAWICZNE SPODY DO CIAST

Z biszkoptów
W tortownicy rozkładamy biszkopty, następnie skrapiamy dość obficie np. naparem z kawy, herbaty, likierem o ulubionym smaku, ponczem.

Z płatków owsianych
Rozpuszczamy 4 łyżki masła lub margaryny i 5 łyżek miodu. Dosypujemy 1 szklankę płatków owsianych i 5 łyżek musli. Dokładnie mieszamy do momentu wchłonięcia tłuszczu przez płatki i układamy na dnie tortownicy.

 Z czekolady i płatków kukurydzianych
W kąpieli wodnej rozpuszczamy po 1 tabliczce czekolady gorzkiej i białej. Dodajemy 1 szklankę pokruszonych płatków kukurydzianych. Mieszamy. Masę wykładamy na spód tortownicy.

FILETOWANIE POMARAŃCZY

Obieranie i filetowanie pomarańczy wbrew pozorom jest bardzo łatwe. Wystarczy sprawnie posługiwać się nożem.
Do filetowania będzie Ci potrzebne:

• ostry cienki nóż
• deska
• talerz

Przed przystąpieniem do filetowania pomarańczy należy dobrze ją wyszorować i wytrzeć. 

Czynności:

• Ostrym nożem odkrój czapeczkę przy szypułce i na czubku owocu.

Źródło: Przyjaciółka

• Skórkę z pozostałej części pomarańczy skrój razem z błonką, odkrawając je kilkoma pociągnięciami noża od góry do dołu

Źródło: Przyjaciółka

• Za pomocą cienkiego ostrego noża wykrawaj miąższ pomarańczy znajdujący się pomiędzy pionowymi przezroczystymi błonkami. Tę czynność powtarzaj tak do końca. 

Źródło: Przyjaciółka

DOMOWEJ SPOSÓB ROBIENIA FOREMEK NA MUFFINY

Przyznam się jestem miłośniczką muffinek słodkich jak i słonych, robię je w bardzo dużych ilościach eksperymentując różne przepisy, jak i tworząc swoje własne. Mam nadzieję, że wkrótce się z Wami swoimi ulubionymi podzielę - jak porobię zdjęcia.

Zawsze piekłam muffiny w specjalnych papilotkach, które można kupić bez problemu praktycznie w każdym sklepie. Kiedyś robiąc bardzo późnym wieczorem zabrakło mi papilotek, a sklepy miałam już pozamykane ciasta zostało mi bardzo dużo, a do tego moje ulubione - czekoladowe. Mam różne formy na babeczki metalowe (te wykorzystuję tylko do słonych) oraz silikonowe. Nie lubię w nich robić, choć są wygodne tylko do mojego piekarnika dużo na raz nie włożę za jednym razem. Więc nie zastanawiając się długo włączyłam internet i znalazłam sposób na domowe papilotki. Wbrew pozorom jest to naprawdę prosty i szybki sposób ich wykonania. Najdłużej czasu schodzi na powycinanie kwadratów, ale po kilku dochodzi się do bardzo szybkiej wprawy. Ja mam zwyczaj zrobienia tych kwadratów dużo, dużo wcześniej np. oglądając swój ulubiony serial , potem składam je do zamkniętego pojemnika i tak leżą do czasu gdy są potrzebne. Ostatnio moja koleżanka zachęciła swoje dziecko , by zrobiło jej parę sztuk .Dziecko miało przy tym wiele radości i zabawy, mama spokój - nie przeszkadzało jej pod czas gotowania.

Przyznam się, że przez przypadek odkryłam ten sposób i powiem od tamtej pory robię tylko w takich. Bardzo łatwo odchodzą od upieczonego ciasta, nawet po kilku dniach, a które z Was robią w oryginalnych papilotkach wie o czym mówię, czasami jest problem przy czekoladowych i z owocami. Choć ja mam zwyczaj wyjmowania muffinów z foremek po ostudzeniu, gdyż dla mnie tak lepiej ładniej się prezentują.
Wbrew pozornie foremki te są bardzo masywne i nie tracą kształtu po wlaniu do nich ciasta, można ustawić tak jak ja na zwykłej blaszce wlać ciasto i mogą tak stać, a potem tylko po upieczeniu jednych mam gotowe następne, w ten sposób oszczędzamy czas.

Potrzebne jest:

• papier do pieczenia
• folia aluminiowa
• nożyczki
• linijka
• ołówek lub długopis
• szklanka

1. Na papierze do pieczenia rysujemy kwadraty o wymiarach 14 X 14, wycinamy.

2. Z foli aluminiowej wycinamy pasy o wymiarach 14 X 28 cm, wycinamy. 

3. Każdy pasek foli składamy na pól, tworząc kwadrat o boku 14 cm. 

4. Na każdy kwadrat folii aluminiowej kładziemy kwadrat papieru do pieczenia. 

5. Na środku postawić szklankę. 

6. Dłonią przyłożyć folię do boków szklanki. 

7. Wyjąć szklankę i gotowe 

Można użyć dowolnej wielkości i kształtu szklanki tworząc różnego rodzaju foremki. A po upieczeniu lekko rozchylamy folię aluminiową i w ten o to sposób szybciutko wyjmujemy swoje ulubione babeczki. 

Krawędzie foremek są nierównomierne, można je lekko dociąć, ale ja osobiście wolę takie i nie widzę potrzeby. 

A tutaj prezentuję zdjęcie po upieczeniu muffin w domowej roboty foremkach. 

DOMOWEJ ROBOTY FOREMKI DO RUREK Z KREMEM

Materiały potrzebne do wykonania foremek:

• kartka papieru np. papier do xero, papier do pieczenia, cienka tekturka lub kartka z bloku technicznego, tacki papierowe
• talerz od średnicy 20 cm lub cyrkiel
• nożyczki 
• folia aluminiowa
• metalowe spinacze biurowe

 Rada:

• Jeśli robimy foremki do rurek z papieru do pieczenia lepiej jest złożyć koło w trójkąt i dopiero wtedy zawinąć dokładnie w folię aluminiową. W tedy forma będzie grubsza i sztywniejsza.  
•  Można również formy wykonać z rurek np. z foli spożywczej. Jest twarda i rurki będą trochę grubsze. rurkę tniemy na kawałki 10 cm i zwijamy w folię aluminiową. 
• pamiętajmy jeśli robimy domowe foremki należy je natłuścić np. posmarować masłem, margaryną lub olejem. 

Wykonanie:

Na karce papieru narysować koło o średnicy 20 cm

Wycięte koło złożyć na cztery części tak, aby powstały 4 trójkąty. Z utworzonych zgięć wyciąć 4 trójkąty.

Każdy trójkąt zawinąć dokładnie w folię aluminiową.

Następnie z jednej strony zacząć zwijać do środka ciasno tworząc stożek. Ładnie uformować. Na koniec spiąć metalowym spinaczem biurowym.

Nowoczesność ciasta kruchego

W niektórych przepisach na ciasto kruche dodaje się śmietanę np. 18%. Jeśli nie mamy w domu śmietany można ją śmiało zastąpić śmietanką do kawy. Ciasto wychodzi bardzo kruche.

Truskawki

Artykuł opisujący króciutko historię, wybrane rodzaj truskawek oraz przykładowe przepisy z wykorzystaniem tych ulubionych owoców przez Polaków.
Pamiętajmy:

Kupując truskawki trzeba dość szybko spożyć lub przetworzyć, bowiem szybko fermentują i pleśnieją. Truskawki powinny być nieuszkodzone, bez śladów pleśni. Unikajmy owoców pozgniatanych i puszczających sok. Najlepiej przenosić je do domu w łubiance, w której je kupiliśmy. Jak najrzadziej przesypujmy, wtedy zawsze część owoców ulegnie uszkodzeniu. Owoce oczyszczaj tuż przed wypłukaniem. Płucz je dokładnie pod bieżącą zimną wodą. Szypułki należy usunąć tuż przed jedzeniem, by woda nie przedostała się do środka i nie pogorszyła smaku.

Kasza mana w wypiekach

W wielu przepisach na ciasta z użyciem kaszy manny spotkamy się z gotowaniem kaszy manny na mleku, czy moczeniem jej np. w śmietanie - według mnie nie ma takiej potrzeby. Ja do ciast używam suchej kaszy manny i ciasto wychodzi gładkie, wilgotne.

Suszone morele do ciasta

Suszone morele przed dodaniem do ciasta warto najpierw namoczyć. Wówczas nada się owocom soczystości, miękkości i będą bardziej smaczniejsze. Suszone morele przełożyć do małej miski i zalać wrzącą wodą. Wody nalać tyle, aby pokryły owoce. Moczyć morele około 30 minut. Następnie odcedzić owoce.
Jeśli chcemy do ciasta dodać morele pokrojone w paski lub w kostkę, warto je pokroić przed namoczeniem, wtedy łatwiej się kroi niż przed ich namoczeniem.

Mąka kukurydziana

Mąka kukurydziana to popularna i szeroko wykorzystywana mąka bezglutenowa. Pozyskuje się ją z dojrzałych ziaren kolb kukurydzy, które należy poddać procesom suszenia i mielenia, aż do uzyskania odpowiedniej tekstury. W sklepach można kupić mąkę o 3 grubościach, z których najbardziej zasobną w składniki odżywcze jest ta zmielona najbardziej. Jest bardzo często wykorzystywana nie tylko ze względu na brak glutenu, ale również dlatego, że ma niską wartość kaloryczną tj. na 100 g produktu to tylko 348 kalorii. Posiada również więcej właściwości zdrowotnych niż jej pszenny odpowiednik. 

Mąka kukurydziana posiada wiele cennych dla naszego zdrowia witamin i mikroelementów, wśród których znajdują się:

• żelazo
• potas
• fosfor
• magnez
• cynk
• witamina A, E, B1, B6
• selen
• białko.

Warto pamiętać, że  mąka kukurydziana nie zawiera wielu niezbędnych aminokwasów, odpowiadających za syntezę witaminy PP w organizmie, której niedobór powoduje awitaminozę. Z tego powodu do dań przygotowanych z mąki kukurydzianej warto dodawać mąkę sojową, która bogata jest w te drogocenne dla zdrowia substancje. 

Maka kukurydziana posiada charakterystyczną żółtą barwę i neutralny delikatny smak. Dzięki tym cechom mąka ta znajduje szerokie zastosowanie w kuchni. 

Można ją wykorzystać m.in. do:

• pieczenia: ciast, ciasteczek, herbatników, biszkoptów, muffinek, wafli
• zagęszczania: zup, sosów, kremów
• omletów, racuchów, placuszków, naleśników, tortilli
• panierowania mięsa
• przygotowania klusek, kopytek
• do produkcji pieczywa, makaronów.

Na myśl przychodzi popularna włoska polenta, czyli placek przygotowany z ugotowanej na gęsto mąki kukurydzianej w niewielkiej ilości wody, a następnie wyłożonej na blaszkę i pozostawionej do wystygnięcia. Polentę po wystudzeniu kroi się w kostkę, paseczki i wykorzystuje się jako zamiennik dala kasz, makaronu lub ryżu w zupach, zapiekankach i daniach z sosami. 

Jak widać mąka kukurydziana ma szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczym jak i w domowej kuchni. Doskonale sprawdza się jako zamiennik mąki pszennej. 

Jak zrobić mąkę kukurydzianą w domu?

Jeśli ktoś lubi korzystać w kuchni z produktów przygotowanymi tylko domowymi sposobami lub zabraknie nam mąki kukurydzianej to jej przygotowanie jest bardzo proste i wymaga jedynie kilku minut. Do domowej mąki kukurydzianej wykorzystujemy kasze kukurydzianą. Wystarczy ją zmielić w zwykłym młynku do kawy przez kilka minut. Następnie przesiać przez sitko, aby pozbyć się zbyt dużych kawałków. 

Domowa przyprawa do piernika

Domowa przyprawa o piernika jest bogatsza w składniki i bardziej aromatyczna. Idealnie nadaje się do świątecznych wypieków oraz można bezpiecznie dodawać do deserów, kawy, herbaty lub drinków ponieważ nie zwiera w składzie jak sklepowe mieszkanki proszku do pieczenia lub mąki. 

Składniki:

• 15 g mielonego cynamonu
• 15 g goździków
• 5 g kardamonu
• 5 g mielonego czarnego pieprzu
• 10 g mielonej gałki muszkatołowej
• 10 g ziela angielskiego
• 5 g mielonego imbiru
• 1 gwiazdka anyżu

Przygotowanie:

Wszystkie składniki zmielić w młynku do kawy lub rozetrzeć w moździerzu lub zmielić w maszynce do ziół. Jeśli używamy moździerza należy przesiać mieszankę przyprawową przez sitko. Dokładnie wymieszać. Przyprawę przechowywać w szczelnym zamkniętym słoiczku z dala od światła.

 

Sekret udanego sernika

Sernik należy do jednych z najbardziej lubianych rodzajów ciast. Polskie serniki znane są i lubiane nie tylko w naszym kraju. Wiele osób postrzega sernik jako przysmak typowo polski. Tak to prawda polskie serniki znane są i lubiane nie tylko w naszym kraju, ale z wielką chęcią zajadają się nimi również mieszkańcy innych krajów. Świadczy o tym fakt, że sernik krakowski znalazł się w jednej z książek kulinarnych jednego z najsłynniejszych cukierników świata – Pierre`a Hermé.

Historia sernika jest długa i ciekawa. Pierwsze wzmianki na temat sernika pojawiają się już w starożytnej Grecji i Rzymie. Jego historia sięga więc już ponad 2 tys. lat. W Grecji częstowano nimi zwycięzców olimpiad sportowych, zaś w Rzymie wykorzystywano je w trakcie rytuałów religijnych. W Rzymie ciasto to nosiło nazwę libum. Wzmiankę o tym wypieku można znaleźć w dziale Katona Starszego „De agri cultura”, gdzie podano przepisy na dwa ciasta” Libum i placenta. Libum składa się z mąki, sera, jajek i miodu, natomiast placenta bardziej przypomina nasze serniki tj. osobno pieczony spód ciasta i ciasto.

W Europie sernik stal się popularny za sprawą ekspansji terytorialnej Rzymian. Ludność z podbitych krajów przyjmowała sztukę kulinarną z Włoch. W ten sposób przez lata miłość Europejczyków do serników wzrastała, a poszczególne kraje wypracowały różne warianty serników. Pierwsza receptura na ciasto serowe została wydrukowana w angielskiej książce kucharskiej w 1930 roku. Opisano w niej jak przygotować tartą serową. W 1872 roku amerykanie osiągnęli przełom technologiczny. W Nowym Jorku Willian Lawrence z Chester odkrył przypadkiem produkowany do dzisiaj serek Philadelphia, który pozwolił zmodyfikować serowy przepis, dzięki temu lekki i delikatny „sernik nowojorski” funkcjonuje do dziś.

Jak sernik dotarł do naszego kraju? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Najprawdopodobniej jego obecność na polskich słotach zawdzięczam Janowi III Sobieskiemu, który sprowadził go wracając z odsieczy wiedeńskiej. W ten sposób dotarł do nas sernik zwany wiedeńskim. Rozsmakowali się w nim krakowiacy i przystroili charakterystyczną kraciastą polewą, tworząc w ten sposób kolejną jego odmianę. Taki sernik nazywany jest czasami krakowskim.

Biorąc popularność tego przysmaku szacuje się, że istniej ok. tysiąc odmian serników. Jedne różnią się rodzajem użytego sera, inne dodatkiem, obecnością spodu lub jego brakiem. Sernik podawany jest na zimno jak i na ciepło.

Przygotowanie idealnego sernika wymaga nakładu pracy. W związku z tym przygotowałam mini poradnik jak uzyskać idealny sernik, dzięki temu twoje ciasto zachęci domowników i świątecznych gości, a ty zyskasz miano specjalistki od serowych wypieków 

Rodzaje serników:

Istnieje kilka podstawowych rodzajów serników, różnią się one przede wszystkim konsystencją co wynika najczęściej z zastosowanych do ich przygotowania rodzajów sera.

• Nowojorski – wyróżnia go aksamitną i bardzo kremową masą serową. Zazwyczaj możemy go rozpoznać po białej barwie i brązowej lub kremowej otoczce. Wbrew pozorom jest dosyć prosty w przygotowaniu. Należy go piec w kąpieli wodnej lub wraz z blachą z gorącą wodą, którą ustawia się na dnie piekarnika. 
• Wiedeński – nie posiada kruchego spodu, dzięki czemu cechuje go większa ilość sera. Nazwa deseru może nas zmylić co do kraju pochodzenia. Wbrew skojarzeniom, ten typ sernika wymyślono w naszym kraju – Polsce. Dlaczego „wiedeński” gdyż deser przypomina przysmak Topfenkuchen. 
• Krakowski – to najbardziej znana z polskich odmian deseru. Wyróżnia go kruche ciasto, bakalie, tłusty twaróg i charakterystyczna kratka, jako element ozdoby. Trudno w naszym kraju znaleźć kogoś, kto go nie jadł. 
• Sernik na zimno – najczęściej spotykany we wschodniej części Polski. We wschodniej części naszego kraju na stołach pojawia się serowy deser zwany Paschą. To potrawa pochodzenia północno – rosyjskiego, przygotowywana z twarogu lub z mleka, śmietany, masła, zwykle z dodatkiem żółtek, cukru, wanilii i innych składników, również bakalii. Zwykle bardzo słodka, podawana najczęściej w postaci ściętej piramidki ozdobionej rodzynkami i skórką pomarańczową.

Twaróg – do tradycyjnych polskich serników używamy twarogu zmielonego, co najmniej dwukrotnie. Idealnie byłoby go zmielić trzykrotnie. Mielenie pozwala bowiem pozbyć się grudek sera. Wybieramy najlepiej ser półtłusty lub tłusty.

Jeśli nie mamy czasu, możemy kupić gotowy twaróg w wiaderku. Warto jednak uważnie czytać jego skład. Ponieważ często pod nazwą „Ser do serników” producenci oferują nam nie twaróg, a serek homogenizowany masa przypominająca konsystencją jogurt grecki i nie nadaje się do większości serników pieczonych. Jest za rzadka, a masa serowa jaką z tego przyrządzimy będzie rozwodniona. Taki ser bardziej nadaje się do serników na zimno.

Jajka – są ważnym składnikiem masy serowej. Jest wiele teorii dodawania jajek do masy serowej. Można dodawać całe jajka (ja w ten sposób robię) lub oddzielnie żółtka i ubitą pianę z białek. Jedni twierdzą, że do serników, które mają być bardziej puszyste najczęściej dodaje się oddzielnie żółtka i oddzielnie pianę ubitą z białek. Problem polega na tym, że taki sernik pięknie wyrasta w trakcie pieczenia, a po wyjęciu z piekarnika również łatwo opada. Aby temu zapobiec można do masy serowej dodać całe jajka. Istnieją również przepisy na sernik, w których autorzy dodają mniej białek niż żółtek, co ma zapobiec jego nadmiernemu wyrastaniu i opadaniu. Według mnie jak i z mojego doświadczenia warto założyć, że jeśli pieczemy sernik z twarogu lekko opadnie. Ja osobiście dodaję trochę więcej mąki ziemniaczanej i w ten sposób nigdy mi nie opadł (sernik jest puszysty i ma piękną sprężystą konsystencję).

Mąka – tradycyjny sernik piecze się z dodatkiem mąki. Do masy serowej dodaje się mąkę pszenną lub ziemniaczaną lub budyń w proszku. Dodanie mąki do masy serowej ma za zadanie przede wszystkim zagęszczenie sernika, a szczególnie w tedy gdy robimy go z miękkich, kremowych serów. Przed dodaniem do masy warto przesiać, dzięki temu bardziej napowietrzymy nasz wypiek. Zbyt duża ilość mąki może jednak nadmiernie obciążyć ser, przez co sernik po upieczeniu będzie zbyt zwarty. W przypadku, gdy zrezygnujemy z tego składnika nasz sernik będzie miał konsystencję ptasiego mleczka.

Cukier – najlepiej by pachniał wanilią. Dlatego oprócz porcji cukru przewidzianego w przepisie warto dodać cukier waniliowy.Polecam również zamiast zwykłego cukru dodać tylko cukier waniliowy ja tak zrobiłam i miał piękny aromat i smak wanilii.

Dodatki – nic tak nie wzbogaca smaku sernika jak odrobina cytrynowego zapachu. Oprócz soku z cytryny warto dodać startą skórkę z cytryny. Zawsze mile widziane są rodzynki (mogą być wcześniej namoczone w rumie), pokrojona kandyzowana skórka z pomarańczy, posiekane orzechy włoskie lub migdały. Bardzo dobrze sprawdza się dodanie do sernika chałwy lub wiórków kokosowych wcześniej ugotowanych w mleku (200 ml mleka zagotować, dodać wiórki kokosowe i gotować na małym ogniu ok. 2 minut. Odstawić do wystudzenia).

Sztuka pieczenia:

Temperatura pieczenia – sernik pieczemy w temperaturze nie wyższej niż 180 stopni C, najlepiej bez termoobiegu. Według Dana Leparda sernik należy piec w temperaturze nie wyższej niż 150 stopni C. Według w/w jest to mniejsza szansa na to, że sernik nam popęka, jest równiejszy i ma lepszą konsystencję.

Aby sernik był bardziej puszysty, równomiernie się przypiekł i nie popękał wato piec go w kąpieli wodnej. Są na to dwa sposoby. Pierwsza z nich polega na uiszczeniu blachy z sernikiem w większej formie lub naczyniu żaroodpornym, wypełnionym wodą i wstawieniu do piekarnika. Płyn powinien sięgać do mniej więcej 1/2 wysokości blachy z sernikiem. Drugi sposób to umieszczenie żaroodpornego naczynia lub formy z wodą poniżej piekącego się sernika. Sernik pieczony w tortownicy w kąpieli wodnej należy zabezpieczyć z zewnątrz przed przeciekaniem za pomocą foli aluminiowej.  

Aby ochronić wierzch sernika przed nadmiernym przypieczeniem można w trakcie pieczenia sernik przykryć folią aluminiową w ten sposób, aby folia nie dotykała masy serowej, powinna opierać się na formie. Dzięki temu trikowi sernik nasz pozostanie biały.

Sernik jest gotowy gdy masa serowa jest ścięta z wierzchu. Wierzch powinien być sprężysty, nie surowy. Sernik studzimy w lekko uchylonym piekarniku przez około godzinę czasu.

Gdy pieczemy sernik, w przypadku gdy do masy serowej najpierw dodaliśmy żółtka, a potem oddzielnie białka ubite na sztywno inaczej się je piecze. Sernik z piana z białek zawsze wstawia się do gorącego piekarnika, Jeśli przyrządza się go bez piany, piekarnik może być lekko nagrzany.

Najczęściej w przepisach zaleca się, aby sernik po upieczeniu pozostawić w otwartym lekko uchylonym piekarniku na ok. 30 minut. Jest to kolejny sposób na nadmierne opadnięcie masy serowej. Możemy się również spotkać, podobnie ja k w przypadku tzw. „biszkoptu rzucanego”, aby sernik od razu wyjąc z piekarnika po upieczeniu i upuścić blachę z sernikiem na podłogę lub blat kuchenny z niewielkiej wysokości (ok. 20-30 cm).

Przechowywanie – ponieważ sernik jest wypiekiem wilgotnym, łatwo pleśnieje z tego powodu należy przechowywać go w chłodnym miejscu. Latem najlepsza do tego celu jest lodówka, gdzie utrzyma świeżość do 4 dni.

Sztuka pieczenia:

Temperatura pieczenia – sernik pieczemy w temperaturze nie wyższej niż 180 stopni C (w piekarniku z termoobiegiem) lub 190 stopni C (bez termoobigu). Według Dana Leparda sernik należy piec w temperaturze nie wyższej niż 150 stopni C. Według w/w jest to mniejsza szansa na to, że sernik nam popęka, jest równiejszy i ma lepszą konsystencję.

Aby sernik był bardziej puszysty, równomiernie się przypiekł i nie popękał wato piec go w kąpieli wodnej. Są na to dwa sposoby. Pierwsza z nich polega na uiszczeniu blachy z sernikiem w większej formie lub naczyniu żaroodpornym, wypełnionym wodą i wstawieniu do piekarnika. Płyn powinien sięgać do mniej więcej 1/2 wysokości blachy z sernikiem. Drugi sposób to umieszczenie żaroodpornego naczynia lub formy z wodą poniżej piekącego się sernika. Sernik pieczony w tortownicy w kąpieli wodnej należy zabezpieczyć z zewnątrz przed przeciekaniem za pomocą foli aluminiowej.  

Aby ochronić wierzch sernika przed nadmiernym przypieczeniem można w trakcie pieczenia sernik przykryć folią aluminiową w ten sposób, aby folia nie dotykała masy serowej, powinna opierać się na formie. Dzięki temu trikowi sernik nasz pozostanie biały.

Sernik jest gotowy gdy masa serowa jest ścięta z wierzchu. Wierzch powinien być sprężysty, nie surowy. Sernik studzimy w lekko uchylonym piekarniku przez około godzinę czasu.

Gdy pieczemy sernik, w przypadku gdy do masy serowej najpierw dodaliśmy żółtka, a potem oddzielnie białka ubite na sztywno inaczej się je piecze. Sernik z pianą z białek zawsze wstawia się do gorącego piekarnika, Jeśli przyrządza się go bez piany, piekarnik może być lekko nagrzany.

Najczęściej w przepisach zaleca się, aby sernik po upieczeniu pozostawić w otwartym lekko uchylonym piekarniku na ok. 30 minut. Jest to kolejny sposób na nadmierne opadnięcie masy serowej. Możemy się również spotkać, podobnie ja k w przypadku tzw. „biszkoptu rzucanego”, aby sernik od razu wyjąc z piekarnika po upieczeniu i upuścić blachę z sernikiem na podłogę lub blat kuchenny z niewielkiej wysokości (ok. 20-30 cm).

Przechowywanie – ponieważ sernik jest wypiekiem wilgotnym, łatwo pleśnieje z tego powodu należy przechowywać go w chłodnym miejscu. Latem najlepsza do tego celu jest lodówka, gdzie utrzyma świeżość do 4 dni.

Upieczenie pysznego sernika nie jest trudne. Warto pamiętać o kilku zasadach:

• - wszystkie składniki na sernik powinny mieć temperaturę pokojową 
• nie ma potrzeby ubijania piany z białek. Przez nią sernik tylko za bardzo wyrośnie i potem popęka. Wystarczy zmiksować cale jajka z innymi składnikami 
• najlepiej upiec sernik w kąpieli wodnej. Para wodna sprawi, że sernik równomiernie się piecze, zyska pożądaną wilgotność co najważniejsze nie popęka 
• po upieczeniu sernika warto zostawić na kilka minut w stygnącym piekarniku, potem wyjąć, ostudzić, a następnie schłodzić.

Sekrety sukcesu udanego sernika:

• jeśli chcesz aby sernik był wilgotny i bardziej puszysty domieszaj do masy serowej trochę bitej śmietany;
• nawet najsłodszy sernik z bakaliami będzie smaczniejszy jeśli w trakcie ucierania składników dodasz szczyptę soli;
• przygotowują sernik na zimno, spróbuj zastąpić zwykły cukier cukrem żelującym. Dzięki temu sernik będzie bardziej puszysty;
• aby sernik miał bardziej zwartą konsystencję, oprócz zwykłej mąki możesz dodać do masy serowej budyń waniliowy, kilka łyżek kaszy manny lub mąki ziemniaczanej;
• bardzo często nawet najlepszy sernik zapada się na samym środku. Nie wpływa to na jego smak, lecz wyłącznie na wygląd. Można łatwo temu zapobiec – przed wstawieniem do piekarnika uformuj na środku ciasta lekki pagórek

Nawet najlepszym cukiernikom może coś nie wyjść. O to kilka sposobów jak uratować nasz wymarzony sernik:

• jeśli twaróg, którego użyłeś do sernika, nie był wystarczająco odciśnięty i do masy dostała się serwatka lub zbyt długo ucierałaś masę serową i zrobiła się za rzadka twój sernik nie urośnie. Musisz dodać do niego nieco więcej mąki;
• czas pieczenia sernika już się skończył, a jego wierzch nadal jest blady? Jest na to sposób wystarczy rozpuścić 1 -2 łyżki cukru w połowie szklanki letniego mleka i szybko posmarować sernik. Po ok. 10 minutach pieczenia zrobi się rumiany;
•  popękany wierzch sernika w niczym nie zmienia jego walorów smakowych, wyłączni na wygląd. Jest na to sposób aby zatuszować tę niedoskonałość. Wystarczy polać sernik podwójną porcja polewy czekoladowej i obficie posypać orzechami. 

Przykładowe przepisy na sernik znajdują siew zakładce sernik wystarczy kliknąć w poniższy link

Serniki

DROŻDŻE (świeże, suszone, instant)

W sklepach drożdże możemy spotkać świeże jak i drożdże suszone w proszku. Jedne i drugie spełniają swoje zadania. Oba rodzaje można stosować do wszystkich rodzajów ciast zarówno tych serwowanych na słodko (chałek, bułek, rogalików, drożdżówek) jak i na słono (np. pizzy, ciabatty, chleba, precli) i wielu wielu innych. Jednak doświadczeni, profesjonalni cukiernicy zalecają użycie drożdży świeżych - zapewniają one ciastu lepszy bardziej intensywny aromat. Ja osobiście rzadko robię ciasta drożdżowe, gdyż jestem miłośniczka ciast ucieranych. Jednak, gdy robię już ciasta drożdżowe zawsze używam świeżych drożdży, ponieważ jestem ich zwolenniczką według mnie ciasto lepiej wyrasta i rozchodzi się po całej kuchni ich niepowtarzalny piękny intensywny aromat przy pieczeniu i lepiej mi smakuje. 

Drożdże - to grzyby jednogatunkowe żyjące na podłożu zawierającym cukier. Produkowane są przez przemysł drożdżowy w postaci drożdży prasowanych lub suszonych. Używane są w piekarnictwie (drożdże piekarnicze), piwowarstwie (drożdże piwowarskie) i winiarstwie (drożdże winiarskie). Drożdże używane są głównie przy wypiekach ciast tzw. drożdżowych, czy przy wypiekaniu chleba, czy robieniu ciasta na pizzę. Rolą drożdży piekarskich jest to, że spulchniają one ciasto i powodują jego rośnięcie. Drożdże zawierają znaczne ilości witamin szczególnie wszystkie z grupy B, D. Jeśli to konieczne, przechowujemy je krótko w ciemnym i chłodnym miejscu. 

Wyróżniamy 3 rodzaje drożdży:

• drożdże świeże
• drożdże suszone
• drożdże instant

Drożdże świeże

Są często spotykane w sklepach w postaci kostki o różnej gramaturze. kupujemy je zwykle w kostkach po 100 lub 200 gramów. Drożdże świeże powinny być wilgotne i mieć charakterystyczny słodki zapach. Nie mogą być przesuszone, popękane, mieć nalotu lub pleśni. Warto więc w sklepie lekko rozchylić opakowanie i sprawdzić ich stan. Bezwzględnie trzeba patrzeć na datę przydatności. Termin na opakowaniu nie może być zbyt krótki, gdyż to oznacza, ze drożdże już odleżały na sklepowej półce. Stare drożdże są słabe i mogą być przyczyną, że zaczyn nam nie wyrośnie. Trwałość  świeżych drożdży wynosi zwykle ok. 2 tygodni. Drożdże świeże przechowujemy w lodówce jednak przed użyciem muszą osiągnąć temperaturę pokojową. 

Jak sprawdzić, czy drożdże są świeże?

Bardzo prosto wystarczy drożdże wymieszać z ciepłym mlekiem lub wodą, dodać odrobinę cukru. jeśli w ciągu kilku minut drożdże zaczną się pienić to śmiało możemy je wykorzystać do planowanego wypieku. 

Czy można drożdże świeże mrozić?

Tak. Kupując cała kostkę, rzadko kiedy wykorzystujemy je w całości. Co można zrobić z resztą drożdży - zamrozić. Na początku świeże drożdże dzielimy na mniejsze kawałki. Najlepiej podzielić je według równej wagi ich wielkość zależy od naszych indywidualnych preferencji. Następnie każdy kawałek należy dokładnie owinąć w folię spożywczą i włożyć do zamrażarki. drożdże powinno się przechowywać w zamrażarce nie dłużej niż ok. 6 miesięcy. Pamiętajmy raz rozmrożone drożdże nie mogą być zamrożone ponownie.

Jak rozmrozić drożdże?

Są na to 3 sposoby:

1. Potrzebną ilość drożdży należy wyjąć z zamrażarki i umieścić w miseczce, którą wkładamy do lodówki stawiając na półce. Będą one gotowe na następnego dnia. Jest to najlepszy sposób, by drożdże zachowały swoje wartości. 
2. Potrzebną ilość drożdży należy wyjąc z zamrażarki i umieścić w miseczce i odstawić je w ciepłe miejsce np. na blacie kuchennym w ten sposób szybciej się rozmrożą. 
3. Drożdże można również odwinąć z foli spożywczej i dodać zgodnie z przepisem, który robimy lekko podgrzanego mleka lub ciepłej wody. Bardzo ważne jest, aby użyć nie gorącego płynu, a jedynie letniego płynu, ponieważ w innym przypadku drożdże stracą swoje właściwości.

Najlepiej świeże drożdże rozmrażać pozostawiając je na kilka godzin w miseczce i pozwolić im się powoli rozmrażać. Uwaga czasami drożdże rozmrażając się "rozleją się" są w stanie płynnym. To nie umniejsza ich wartości. Należy z nimi postępować zgodnie z przepisem, który robimy.
Uwaga! zamrożonych drożdży nie można rozmrażać w mikrofalówce. Rozmrożone w taki sposób drożdże stracą swoje właściwości, a ciasto z ich użyciem nie wyrośnie.

Jak zrobić rozczyn/zaczyn ze świeżych drożdży?

Rozczyn to połączenie drożdży, mleka lub wody i mąki. W osobnym naczyniu, które po wyrośnięciu dodaje się do mąki i wyrabia ciasto. Rozczyn znany jest również pod nazwą zaczyn. Składniki na rozczyn odejmujemy od składników podanych w wybranym przez nas przepisie. 

Kilka rad na zrobienie idealnego rozczynu/zaczynu:

• drożdże muszą być świeże
• mleko lub woda należy podgrzać tak, aby był lekko ciepła. Powinna być delikatnie ciepła ok. 20 - 30 stopni C. Za zimne mleko lub woda spowoduje, ze drożdże będą fermentować za wolno, zaś za ciepłe zabije drożdże i ciasto nie urośnie.
• rozczyn należy pozostawić do wyrośnięcia w ciepłym miejscu w temperaturze pokojowej, bez przeciągów
• do rozczynu nie musimy dodawać cukru, lecz pomaga on lepiej i szybciej drożdżom rosnąć.

Przykład.
Składniki:
400 ml mleka
20 g drożdży świeżych
1 łyżeczka cukru
4 - 5 łyżek mąki pszennej

Mleko lekko pogrzać. Drożdże pokruszyć i zalać lekko ciepłym mlekiem. Dodać mąkę i wymieszać na gładką masę rozcierając grudki tylną stroną łyżki o ścianki miski. Konsystencję przypomina gęstą śmietanę. Rozczyn przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce na ok. 15 minut do wyrośnięcia. 

Drożdże suszone

Drożdże suszone kupimy w saszetkach. Występują w postaci granulek. Wymagają przygotowania rozczynu/zaczynu. Aby je aktywować należy drożdże suszone rozpuścić w ciepłym mleku lub wodzie i dodać szczyptę cukru i łyżeczkę mąki. temperatura użytego płynu powinna wynosić 35 - 40 stopni C. Przed zakupem drożdży suszonych należy sprawdzić ich date ważności na opakowaniu. Stare drożdże są słabe i mogą być przyczyną, że ciasto nam nie wyrośnie.

Uwaga często drożdże suszone nazywane są drożdżami instant, suszone są jednak mniej skoncentrowane niż instant. Dlatego tych dwóch rodzajów nie można ze sobą mylić. 

Drożdże instant.

Ten rodzaj drożdży jest o wiele bardziej popularny niż drożdże suszone. Z drożdży instant nie przygotowuje się rozczynu/zaczynu. Drożdże instant dostaje się bezpośrednio do suchych składników ciasta, a następnie dolewa się wodę lub mleko o odpowiedniej temperaturze. Należy pamiętać, aby mleko lub woda powinna być w temperaturze 38 - 40 stopni C. Wiele źródeł podaje temperaturę płynu 40 - 45 Stopni C, ale według mnie jest ona za wysoka. Przed zakupem drożdży suszonych należy sprawdzić ich date ważności na opakowaniu. Stare drożdże są słabe i mogą być przyczyną, że ciasto nam nie wyrośnie.

 Jak przeliczyć drożdże suszone na świeże i świeże na instant. 

Reguła jest, ze drożdży świeżych używamy zawsze dwa razy więcej niż drożdży suszonych. 

• 7 g drożdży instant odpowiada 25 drożdży świeżych
• 7 g drożdży suszonych odpowiada 15 g drożdży świeżych

Tabela przeliczeniowa drożdży świeżych, suszonych i instant

Świeże drożdże	Drożdże suszone		Drożdże instant
gramy	gramy	łyżeczki	gramy	łyżeczki
1,7	0,7	0,25	(gramy)	0,2
3,4	1,4	0,5	0,5	0,4
5,1	2,1	0,75	1,1	0,6
6,8	2,8	1	1,6	0,8
8,5	3,5	1,25	2,1	1
10,2	4,3	1,5	2,7	1,2
11,9	5,0	1,75	3,2	1,3
13,6	5,7	2	3,7	1,5
15,3	6,4	2,25	4,3	1,7
17	7,1	2,5	4,8	1,9
18,7	7,8	2,75	5,3	2,1
20,4	8,5	3	5,8	2,3
22,1	9,2	3,25	6,4	2,5
23,8	9,9	3,5	6,9	2,7
25,5	10,6	3,75	7,4	2,9
27.2	11.3	4.00	8	3.1
28.9	12.0	4.25	8.5	3.3
30.6	12.8	4.50	9.0	3.5
32.3	13.5	4.75	9.6	3.7
34.0	14.2	5.00	10.1	3.8
35.7	14.9	5.25	10.6	4.0
37.4	15.6	5.50	11.2	4.2
39.1	16.3	5.75	11.7	4.4
40.8	17.0	6.00	12.2	4.6
42.5	17.7	6.25	12.8	4.8
44.2	18.4	6.50	13.3	5.0
45.9	19.1	6.75	13.8	5.2
47.6	19.8	7.00	14.4	0,2
49.3	20.6	7.25	14.9	0,4
51.0	21.3	7.50	15.4	0,6
52.7	22.0	7.75	15.9	0,8
54.4	22.7	8.00	16.5	1
56.1	23.4	8.25	17.0	1,2
57.8	24.1	8.50	17.5	1,3
59.5	24.8	8.75	18.1	1,5
61.2	25.5	9.00	18.6	1,7
62.9	26.2	9.25	19.1	1,9
64.6	26.9	9.50	19.7	2,1
66.3	27.6	9.75	20.2	2,3
68.0	28.4	10.00	20.7	2,5

 Informacja zaczerpnięta ze strony http://www.theartisan.net/convert_yeast_two.htm

Zestawienie najważniejszych cech drożdży świeżych, suszonych i instant.

	Drożdże świeże	Drożdże suszone	Drożdże instant
W sprzedaży występują w postaci	kostki 100 lub 200 g	granulek. Sprzedawane w paczkach o wadze 7-8 g zależy od producenta	granulek. Sprzedawane w paczkach o wadze 7-8 g zależy od producenta
Temperatura użycia płynu (mleko lub woda)	20 – 30 stopni C	35 – 40 stopni C	38 – 40 stopni C
Rozczyn / zaczyn	Wymagają	Wymagają aktywowania tj. wymieszania je  z płynem i mąką.	Nie robi się rozczynu. Wystarczy wymieszać z sypkimi produktami
Czas przechowywani	Bardzo krótki ok. 2 tygodnie. Należy je przechowywać w lodówce. Mrożone drożdże maksymalnie do 6 miesięcy	Długi okres przechowywania (według daty ważności na opakowaniu). Przechowujemy w szafce.	Długi okres przechowywania (według daty ważności na opakowaniu). Przechowujemy w szafce.
Który rodzaj drożdży najlepiej pasuje do danego wypieku	Drożdże te lepiej sprawdzają się w ciastach cięższych, gdzie jest większa zawartość jajek, masła.		Drożdże te przeznaczone są do ciast lżejszych, nie tłustych, zawierających nie więcej niż 5% cukru.
Czas zrobienia wypieku	Przygotowanie wypieku z ich użyciem wymagają czasu, gdyż należy wyrobić zaczyn	Przygotowanie wypieku z ich użyciem wymagają trochę mniej czasu niż z użyciem drożdży świeżych	Oszczędzają czas, gdyż wystarczy tylko wymieszać z suchym produktami